
Η συνέντευξη δόθηκε στο 3ο τεύχος του fanzine Αντίδοτο το 2010
Μία συζήτηση με τον Τάσο.
Η ιδέα για μια συνέντευξη με τους Ζώα προς Εξαφάνιση (πρώην Βανδαλούπ) γυρόφερνε πολύ καιρό το μυαλό μας. 20 χρόνια μπάντα , τραγούδια αγαπημένα,συναυλίες που σου μένουν αξέχαστες...Παρόλα αυτά αισθανόμαστε μια αμηχανία : Οι Βανδαλούπ υπήρξαν πάντοτε μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας, με την έννοια ότι ακολούθησαν απ΄την αρχή τη δική τους αυτόνομη πορεία , διαφοροποιούμενοι κάποιες φορές απ΄αυτό που λέμε αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή , αναρχοπάνκ κτλ, από μια φάση δηλαδή της οποίας νοιώθουμε κομμάτη τησ ... Τελικά θεωρήσαμε ότι το καλύτερο θα ήταν να μιλήσουμε μαζί τους . Ένα ηλιόλουστο μεσημεράκι , λοιπόν , βρήκαμε τον Τάσο , ιδρυτικό μέλος των Βανδαλούπ. Καθόταν σ΄ένα πεζόδρομο κάτω απ΄την ακρόπολη παίζοντας μπουζούκι. Λίγο πολύ μιλήσαμε μαζί του για όλα.
Φώτης: Έπαιζες στους Βανδαλούπ από την αρχή, έτσι δεν είναι;
Τάσος: Ναι.. Μάιος 1990... Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας των Βανδαλούπ.. Υπάρχει και η προϊστορία των Βανδαλούπ, που είναι η εξής : Έμαθα κιθάρα το 1985 από τον Παύλο, τον τραγουδιστή. Τότε είχαμε φτιάξει ενα σχηματάκι που παίζαμε ένα είδος χαρντ ροκ κάπως, με μελωδικές κιθάρες και τα λοιπά.. Αυτό ονομαζότανε ΄΄Μανία΄΄. Δεν υπάρχει ηχογράφηση από αυτό το συγκρότημα, τίποτα, έτσι για το χαβαλέ παίζαμε, τότε μάθαινα κιθάρα, αλλά ήμουνα ανεπίδεκτος μαθήσεως, δεν έμαθα ποτέ μπαρέ..