Κυριακή 4 Αυγούστου 2019

Συνέντευξη με τους Ζώα προς Εξαφάνιση (πρώην Βανδαλούπ) - part 1

Η συνέντευξη δόθηκε στο 3ο τεύχος του fanzine Αντίδοτο το 2010


Μία συζήτηση με τον Τάσο.

Η ιδέα για μια συνέντευξη με τους Ζώα προς Εξαφάνιση (πρώην Βανδαλούπ) γυρόφερνε πολύ καιρό το μυαλό μας. 20 χρόνια μπάντα , τραγούδια αγαπημένα,συναυλίες που σου μένουν αξέχαστες...Παρόλα αυτά αισθανόμαστε μια αμηχανία : Οι Βανδαλούπ υπήρξαν πάντοτε μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας, με την έννοια ότι ακολούθησαν απ΄την αρχή τη δική τους αυτόνομη πορεία , διαφοροποιούμενοι κάποιες φορές απ΄αυτό που λέμε αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή , αναρχοπάνκ κτλ, από μια φάση δηλαδή της οποίας νοιώθουμε κομμάτη τησ ... Τελικά θεωρήσαμε ότι το καλύτερο θα ήταν να μιλήσουμε μαζί τους . Ένα ηλιόλουστο μεσημεράκι , λοιπόν , βρήκαμε τον Τάσο , ιδρυτικό μέλος των Βανδαλούπ. Καθόταν σ΄ένα πεζόδρομο κάτω απ΄την ακρόπολη παίζοντας μπουζούκι. Λίγο πολύ μιλήσαμε μαζί του για όλα.

Φώτης: Έπαιζες στους Βανδαλούπ από την αρχή, έτσι δεν είναι;
 
Τάσος: Ναι.. Μάιος 1990... Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας των Βανδαλούπ.. Υπάρχει και η προϊστορία των Βανδαλούπ, που είναι η εξής : Έμαθα κιθάρα το 1985 από τον Παύλο, τον τραγουδιστή. Τότε είχαμε φτιάξει ενα σχηματάκι που παίζαμε ένα είδος χαρντ ροκ κάπως, με μελωδικές κιθάρες και τα λοιπά.. Αυτό ονομαζότανε ΄΄Μανία΄΄. Δεν υπάρχει ηχογράφηση από αυτό το συγκρότημα, τίποτα, έτσι για το χαβαλέ παίζαμε, τότε μάθαινα κιθάρα, αλλά ήμουνα ανεπίδεκτος μαθήσεως, δεν έμαθα ποτέ μπαρέ..
Δεν το μαθα τους πρώτους 4 μήνες που άρχιοα να παίζω κιθάρα οπότε δεν το μαθα ποτέ.. Ήμουνα τεμπέλης σε αυτό το θέμα. Έτσι κάποιοι φίλοι μου λέγανε 'εσύ πρέπει να μάθεις μπάσο.. (γέλια) Πώς λέγεται αυτός που κάνει παρέα με μουσικούς; Μπασίστας! Μετά φτιάξαμε ένα άλλο συγκρότημα ΄΄Αναμνήσεις από το μέλλον΄΄, ΄΄ Memories of future΄΄ κάπως έτσι.. Με τον Παύλο και κάποιους άλλους.. Κάποιοι ξέραν κιθάρα, μαθαίναν σε μας που δεν ξέραμε , ένα πράγμα σαν σχολείο ήτανε , μια παρέα που είχαμε ένα στούντιο σε μία υποβαθμισμένη συνοικία της Θεσσαλονίκης , τα Μετέωρα,και μέσα σε μια αποθήκη ουσιαστικά μαθαίναμε κιθάρα κι είχαμε φτιάξει το ροκ και πανκ κίνημα της περιοχής. Είχαμε κι ένα πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό το ΄΄studio νέφος΄΄ μέχρι το ΄85-΄86. Ημασταν από τους πρώτους που μετέδιδαν ελληνικό πάνκ, είχαμε το ΄΄Διατάραξη Κοινής Ησυχίας΄΄ κι όλα αυτά. Μετά φτιάξαμε ένα industrial συγκρότημα επηρεασμένοι από τους Neubauten και λεγόμασταν ΄΄Προσοχή Κίνδυνος Βιομηχανικά Κατάλοιπα΄΄ (γέλια).. Φτάσαμε να στείλουμε και μια κασέτα στο τρίτο πρόγραμμα.. Το 1986 δώσαμε μια συνέντευξη με τα * Βιομηχανικά κατάλοιπα* στην Αθήνα στο Διαμαντόπουλο από το τρίτο πρόγραμμα, ο οποίος και παρουσίαζε μια εκπομπή μαζί με τον Αντώνη το Φράγκο, το ΄΄ Σκαρφαλώνοντας μέσα στη νύχτα΄΄ που μετέδιδε underground μουσική από όλο τον κόσμο. Ηταν από τις πρώτες εκπομπές που παρουσιάσαν Dead kennedies, παρουοιάσανε Crass, παρουσιάσαν κάτι συγκροτήματα που δεν τα ξερε ούτε η μάνα τους και παρουσιάσαν και διάφορα industrial κτλ. Ο ήχος μας ήταν τόοο απαράδεκτος που δεν μας παρουσιάσαν. Κάπου εκεί χαθήκαν όλες οι ηχογραφήσεις. Δεν υπήρχε και η άνεση που υπάρχει τώρα. Τέλος πάντων αυτό το συγκρότημα κράτησε από το '85 μέχρι το΄88.Καταφέραμε να κάνουμε μια συναυλία το ’86 πάνω στη Θεσσαλονίκη στα πανεπιστήμια με κοινό ένα άτομο μονο (γέλια). Μια πάνκισα πέρναγε από εκεί τυχαία και ήρθε και μας άκουγε, μετά ήρθε και κι ένας φύλακας του πανεπιστημίου -ήταν κι εκείνος ένα πράγμα περίεργο (γέλια) και κοίταγε που βαράγαμε σωλήνες , αμορτισέρ , πριόνια ,διάφορα τέτοια πράματα , ήταν ένα υπερθέαμα ! Μετά επειδή μας άρεσαν πολύ τα συγκροτήματα , τα πανκ και τα παλιά ροκ της Θεσσαλονίκης – ήμασταν φαν συναυλιών των Γκούλαγκ , των Εκτός Ελέγχου , των Γκρόβερ , όλη αυτή η φάση , Νεκροφάνεια , Ανάθεμα υπήρχανε τότε , Μπερκεμπέ, συγκροτήματα τρελά , αλητοπάνκ συγκροτήματα , ήταν οι ροκάδες που γίνανε πάνκηδες. Δεν υπηρχε αυτο που υπάρχει τώραπου ο άλλος γίνεται κατευθείαν πάνκης.

Φώτης: Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω.. Θυμάσαι πώς ήταν τα πράματα τότε; Πώς έκανε την εμφάνισή του το πανκ; Γιατί οι ροκάδες γίναν πάνκηδες;Τι είδανε σ’ αυτό;

Τάσος: Τα πάντα ήτανε θέμα γνώσεως και πληροφόρησης από διάφορα έντυπα κυρίως underground που είτε ερχόντουσαν από το εξωτερικό, είτε ήταν από δω αλλά μας ενημέρωναν για κάποια underground συγκροτήματα του εξωτερικού. Είχε η Ελλάδα τη δεκαετία του '80 το καλύτερο underground κοινό της Ευρώπης και μου (φαίνεται ένα από τα αριθμητικά μεγαλύτερα σε αναλογία με τον πληθυσμό: Υπήρχαν συγκροτήματα που παίζαν στην Αμερική μπροστά σε 300-500 άτομα και παίζανε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με 2000-4000 άτομα κοινό. Από κει πέρα ο ένας μετέδιδε πληροφορίες στον άλλο και διάφοροι άρχισαν να ψάχνονται. Π.χ. ένας ροκάς άκουγε ένα συγκρότημα της δεκαετίας του '60 που στην Ελλάδα έφτανε με καθυστέρηση 15-20 χρονών.. Το συγκρότημα αυτό όταν πρωιοξεκίναγε ήταν επαναστατικό και υπό διωγμόν, αλλά το ’80 στην Αμερική ήταν ήδη διάσημο και έκανε δισεκατομμύρια. Οπότε ο ροκάς δε μπορούσε άνετα να ταυτιστεί. Οπότε προτίμησε σιγά-σιγά το πανκ κι ολα αυτά, αλλά φυσικά θα άκουγε και ροκ, και τώρα ένας πάνκπς παλιός ακούει ροκ, καμία σχέση με αυτό το κομπλεξικό που υπάρχει τώρα, δηλαδή είμαι πανκ, θα ακούω μόνο πανκ ή είμαι ροκ κι ακούω μόνο ροκ ή όλο αυτά τα καινούρια τα περίεργα που βγαίνουν τώρα. Φαντάσου ότι το '88 εγώ σταμάτησα να ασχολούμαι με τη δισκογραφία.. Μέχρι τότε μάζευα και δίσκους, είχα φτιάξει μια καλή δισκοθήκη-κασετοθήκη, αλλά τα παρατησα όλα. Γιατί άρχισαν να βγαίνουν πάρα πολλά μουσικά είδη και προτιμούσα πιο πολύ να ζω αυτόν τον τρόπο ζωής, παρά να κάθομαι να ακούω μονο συγκροτήματα.. Ήμουνα συνέχεια από το ένα μέρος στο άλλο και της Ελλάδας και του εξωτερικού, γενικά ταξιδεύω τον περισσότερο χρόνο της ζωής μου, τα τελευταία 24 χρόνια, δηλαδή από το ’85 μέχρι τώρα πιο πολύ είμαι στο δρόμο παρά σε κάποιο σταθερό σημείο.

Φώτης: Τάσο είναι και κάτι άλλο που ήθελα να πω... Εμείς υποστηρίζουμε αυτό που λέγεται 'αυτοοργανωμένη μουσική έκφραση΄ και που λαμβάνει χώρα σε καταλήψεις σε δρόμους κτλ. Τότε τέλη του ’βΟ δεν υπήρχε αυτό το πράγμα, το do it yourself (DIY), έτσι δεν είναι;

Τάσος: Αυτό το πράγμα ξεκίνησε το ΄87-΄88 .. Γίνονταν τέτοιες συζητήσεις στο χώρο των πανκ συγκροτημάτων κυρίως. Μέχρι την ώρα που αυτοοργανώθηκαν τα συγκροτήματα παίζανε όπου να ναι , σε κάποιο δημοτικό πάρκο – είτε παράνομα είτε νόμιμα- ή σε τίποτα σινεμάδες που δεν είχαν πάρα πολύ κοινό και σου έδινε ο άλλος το σινεμά για τη συναυλία.Πολλές φορές γινόντουσαν και καταλήψεις σε διάφορες σχολές στα πανεπιστήμια και γίνονταν εκεί λαιβ, ήταν κάπως ενδιάμεσο το πράγμα . Μετά άρχισε να υπάρχει η αυτοοργάνωση η λεγόμενη των συγκροτημάτων , το οποίο κατ΄εμε έκανε κακό στο χώρο. Με το που άρχισαν να αυτοοργανώνονται τα συγκροτήματα και τα λοιπά , άρχισαν να δημιουργούνται και κλίκες.Ήταν απ τη μία οι κλίκες των ανθρώπων οι οποίοι είχαν τα αυτοοργανωμένα στέκια κτλ. Αυτοί δύσκολα δέχονταν κάποιον άμα δεν ήταν ακριβώς απόλυτα ταυτισμένος με την ιδεολογία τους, και από την άλλη όσοι διαφωνούσαν άλλοτε πήγαιναν στα άλλα , γενικά υπήρχε μια τέτοια διαμάχη , όλη αυτή η αυτοοργάνωση δεν έφερε μόνο καλό , έφερε και διχασμό στο χώρο.Αυτό συνέβη τέλη ΄80 αρχές ΄90 . Απ΄ότι θυμάμαι οι πρώτες αυτοοργανωμένες συναυλίες στη θεσσαλονίκη γίνανε γύρω στο ΄88.

Νικολάκης: Δηλαδή εσείς όταν φτιάξατε τους
Βανδαλούπ το ΄90 που βλέπατε τον εαυτό σας μέσα σε όλο αυτό το πράγμα;


Τάσος: Εμείς θέλαμε να κινούμαστε μέσα σε αυτή τη φάση, να είμαστε αυτοοργανωμένοι, και μάλιστα και η πρώτη μας δουλειά “Ένα Ηχητικό Fuck Off” , το οποίο ήταν μια κασέτα, ήταν μια καθαρά αυτοοργανωμένη δουλειά, Βγήκε σε 5000 αντίτυπα, δώσαμε γύρω στο 1 μιση-2 εκατομμύρια από την τσέπη μας, και φίλοι μαζί. Όλες αυτές τις κασέτες τις δώσαμε δωρεάν, κι έτσι απ’ τη μία διαδόθηκε το συγκρότημα -δε θέλαμε να ασχοληθούμε ούτε με δισκογραφικες εταιρίες, ούτε καν με τις ανεξάρτητες.. Και οι ανεξάρτητες είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται μικρομάγαζα σε σχέση με τα μεγάλα μαγαζιά των μεγαλοεταιριών. Ταυτόχρονα δε θέλαμε να μπούμε και σε όλο αυτό το κύκλωμα των λεγάμενων do it yourself ή αυτοοργανωμένων γιατί δε μπορούσαμε να ταυτιστούμε απόλυτα με τις ιδέες που υποστήριζαν αυτά τα άτομα.

Νικολάκης: Ποια ήταν ας πούμε η Βασική σας
διαφωνία;



Τάσος: Η Βασική διαφωνία ήτανε αυτό το ΄politically correct΄ που άρχισε να εισβάλλει στο χώρο τότε ΄ Μη πεις αυτο , είναι φασιστικό΄ , ΄μην πεις το άλλο, είναι φαλλοκρατικό ,΄μην κάνεις το ένα , μην κάνεις το άλλο ΄ και αυτό το πράγμα δημιουργούσε μια κατάσταση προτεσταντικής ηθικής μέσα στο χώρο ας πούμε. Όλη η δεκαετία του ΄90 χαρακτηρίστηκε στη Θεσσαλονίκη από τον εμφύλιο μεταξύ των λεγόμενων ΄συνειδητοποιημένων ΄ πανκσ και των ¨ασυνείδητων¨ ασ πούμε , των ¨μη συνειδητοποιημένων” .

Νικολάκης: Που ήταν χοντρικά ας πούμε ο Μαύρος Ήλιος απο τη μια ...

Τάσος : Μιλάμε για παράδειγμα στέκι Φιλοσοφικής πρώτα και μετά στέκι Βιολογικού ΄εναντίον΄ των ατόμων της πλατείας Ναυαρίνου, κάτι παρόμοιο που υπήρχε και στην Αθήνα , για παράδειγμα μεταξύ Αμαλιωτων – Εξαρχειωτών κτλ.

Νικολάκης : Δηλαδή αυτό έπαιζε από την αρχη των ΄90s ας πούμε; Δηλαδή από την πρώτη στιγμή που οι άλλοι θέλησαν να το βάλουνε κάπως πιο ...

Τάσος : Από τέλη των ΄80s – αρχές ΄90s .. Κατευθείαν με το που μπήκε το ένα , βγήκε το άλλο.Κατευθείαν το αντίπαλο δέος .Αυτομάτως.

Νικολάκης : Το βάζανε με άσχημο τρόπο πιστεύεις;Δηλαδή βάζανε κανόνες;Όλο αυτό που λες με την γλώσσα , με την συμπεριφορά ...

Τάσος : Εμείς νιώσαμε ότι βάζουν κανόνες εκεί που δεν πρέπει να μπαίνουνε κανόνες .Δηλαδή βλέπαμε ότι γίνονταν κάτι αφύσικο.. Υπήρχαν πολλές νοοτροπίες διαφορετικές .Δηλαδή έβλεπες ανθρώπουςοι οποίοι είχαν ξεκινήσει ψάχνοντας αγνά το θέμα του ροκ εντ ρολ , του πανκ , της αμφισβήτησης , όλο αυτό το πράγμα , και στο τέλος κατάντησαν να γίνουν καθοδηγητές και ινστρούκτορες . Ήταν δηλαδή ένα πράγμα υπερβολικά στιλιζαρισμένο και τελικά έβλεπες ότι υπήρχαν πάντα όλα αυτά τα παιχνίδια , η κλίκα, το αν είσαι αποδεκτός κάπου , άμα δεν είσαι .. Δημιούργησε δυσκολία στον χώρο αυτο.

Νικολάκης : Εμένα ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση;Επειδή σας γουστάρω πάρα πολύ σαν μπάντα και βλέπω και πέρα από το μουσικό ότι και έσας οι στίχοι σας είναι λιγάκι σε μια φάση ότι ψάχνετε τις καθημερινές σχέσεις ,τα προβλήματα τα βιωματικά , δηλαδή νομίχω ότι έχετε και σεις μια αντίστοιχη “εκλεπτυσμένη” αντίληψη για το τι είναι εξουσία τελικά .. Δηλαδή κατά κάποιον τρόπο θέλω να πω ότι υπάρχει μια αναλογία στον τρόπο που γράφετε εσείς στίχους , σ΄αυτά που λέτε και σε αυτά που λέγαν οι άλλοι π.χ. Που το βάζαν στο έπιπεδο γλώσσας ας πουμε ή της συμπεριφοράς . Δηλαδή όταν λέτε και έσεις ότι “ ο τρόπος της ζωής σου φέρνει την αναρχία” είναι ουσιαστικά το ίδιο πράμα , πως υπήρξε τόση μεγάλη ρήξη ;

Τάσος: Η ρήξη υπήρχε γιατί αλλιώς είναι τα πράματα στα τράγουδια και στα βιβλίακαι αλλιώς στο σρόμο. Δε μπορείς να ταυτίσεις το δρόμο με το πανεπιστήμιο ή την κουλτούρα με το πεζοδρόμιο , δεν γίνεται..

Νικολάκης : Δεν θα πρεπε;

Τάσος : Θα πρεπε! Και καλές είναι οι πρσπάθιες που γίνονται , έμεις είμαστε ακριβως στην προσπάθεια. Εμείς ουσιαστικά φτιάξαμε μια τρίτη τάση μέσα σε αυτήν την κατάσταση . Οργανωθήκαμε πολιτικά το ΄93 , φτιάξαμε τη ΧΑΡ.ΜΑΝ.Α. (Χαρμάνηδες μανιακοί ανατρεπτικοί). Αυτή ήταν μια οργάνωση επηρεασμένη από τα γίπικα κινήματα της δεκαετίας του ΄60, που ήταν προ-πανκ κινήματα βέβαια. Εμείς προσπαθήσαμε να φέρουμε μια άλλη κατάσταση : Δηλαδή ήμασταν και έναντια στο politically correct που υπήρχε από τη μεριά των λεγόμενων “συνειδητοποιημένων” (Αμαλιωτών , Στεκιωτων κτλ.) και από την άλλη δε θέλαμε και να ξεπέσουμε και στην καφρίλα των άλλων. Δηλαδη θέλαμε να κρατήσουμε ισορροπία κάπου εκεί .

Φώτης : Θεωρείς τους Βανδαλούπ πολιτικοποιημένο συγκρότημα ;

Τάσος : Η πολιτική είναι το 5% της ζωής μας μόνο , το υπόλοιπο 95% είναι όλα τα υπόλοιπα. Δηλαδή εχουμε κι ένα 5% πολιτική , δεν γίνεται να μην ας πούμε . Η πολιτική είναι σαν το κατούρημα δεν γίνεται να την αποφύγεις, κάποιες φορές τη μέρα θα πας “προς ούρησην” , μ'αυτον τον τρόπο ασχολείσαι και με την πολιτική, είναι μια αναγκαιότητα της συνύπαρξης σου με ανθρώπους διαφορετικούς από εσένα . Τώρα όταν έχεις την παρέα σου και περνάς κάποια βιώματα κοινά,και περνάτε και καλές και άσχημες στιγμές μαζί,δε θυσιάζεις την παρέα σου για χάρη της πολιτικής με τίποτα ,πολύ δύσκολα θα το κάνεις αυτό.

συνεχίζεται ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου