GREEK PUNK: Σεπτεμβρίου 2011

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Δυο συναυλίες απο Bad movies .

Live απο τους Bad movies 24 Σεπτεμβρη στην Irish pub στον Βολο και στις 4 Οκτωμβρη στο bar Κρυφτο .
http://www.myspace.com/thebadmovies

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Pornostroika Dadaifi -"Έρωτας στα χρόνια της πορνείας"

Οι Pornostroika Dadaifi επιστρέφουν με νέο album σε πιο industrial-punk ρυθμούς από τα προηγούμενα.

THE FRANTIC FIVE live!!!! Sat 17 September - Cocktail Bar, Thessaloniki

Saturday 17 September
COCKTAIL Bar
Thessaloniki - Politechniou 17a

Η γκαράζ μπάντα επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη ανανεωμένη, με τη νέα της κυκλοφορία "Love Beat" ζεστή ζεστή και ακόμη πιο νέα τραγούδια.

Garage, shakin beat & RnB live από τους Frantic Five στο super χώρο του Cocktail Bar στη Θεσσαλονίκη.

Totalalitar first demo

Στο RIA BAR Ποσειδώνος 20 MATI - NEA MAKRH
στις 24 Σεπτεμβρίου 2011 10:00 μ.μ

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ψευδοπροφήτες- Στη Φυλακή

Τον τελευταίο χρόνο, παρ’ όλες τις κοινωνικές – οικονομικές - ταξικές αναταραχές που συμβαίνουν στην ‘χώρα μας’, (για το «μας» δεν είμαι απολύτως σίγουρος), παρατηρώ μία αδικαιολόγητη παγωμάρα στον χώρο του ελληνόφωνου punk και hard core, αντίθετα με το αγγλόφωνο. Το ελληνόφωνο όμως είναι αυτό που χρειάζεται περισσότερο το αυτί του έλληνα την συγκεκριμένη στιγμή καθώς λόγω γλώσσας είναι πιο άμεσο και πιο κατανοητό.

ΓΚΡΟΒΕΡ: Συλλεκτικό LP με έξτρα 7’’

Σε μία περιορισμένη έκδοση 304 αριθμημένων αντιτύπων δίσκου βινυλίου οι ΓΚΡΟΒΕΡ από τη Θεσσαλονίκη δίνουν στο κοινό 19 punk rock τραγούδια που είχαν γραφτεί από το 1981 έως το 1991 και που ηχογραφήθηκαν το 2009. Πρόκειται για τραγούδια μέχρι τώρα έμεναν θαμμένα σε κασέτες από πρόβες και συναυλίες!

Για την ιστορία, η μουσική από τη «Mοναξιά», έχει γραφτεί από τον Αποστόλη Δαδάτση των Εκτός Ελέγχου, ο οποίος συμμετέχει στον δίσκο κάνοντας δεύτερα φωνητικά. Υπήρξε μέλος της μπάντας στα μέσα της δεκαετίας του '80. Τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν το 2009, κυκλοφόρησαν σε cd με ανεξάρτητη παραγωγή της μπάντας το 2010 και το 2011 βρίσκουν τον τελικό τους προορισμό που δεν είναι άλλος από τα αυλάκια του βινυλίου.

Όχι όμως μόνα τους, αφού προς το τέλος αυτής της διαδρομής προστέθηκαν δύο ακόμη τραγούδια , σαν extra, που είχαν κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στην ιστορική συλλογή «Διατάραξη κοινής ησυχίας» το 1984. Tα «Σ' αυτή τη πόλη» και «Μονοτονία». Αυτή τη φορά παιγμένα Live τον Μάϊο του 2010 στο Εightball club. Σύνολο δηλαδή 21 τραγούδια σε LP + 7'' single, φροντισμένα στο μέγιστο δυνατό βαθμό στη ποιότητα χάραξης και σε βινύλιο 150 gr.

Ο δίσκος με τίτλο "Σκληρές Λέξεις" αποτελεί ουσιαστικά μια καταγραφή της πρώτης περιόδου του γκρουπ που μουσικά κινούνταν σε punk rock μονοπάτια, παρά στο μάλλον new wave χαρακτήρα που κυριαρχεί στο ντεμπούτο άλμπουμ που είχαν κυκλοφορήσει το 1994 και αποτελούσε μια αποτύπωση της δεύτερης φάσης της μπάντας που διήρκησε από το 1993 έως το 1998.

Τracklist:
LP: 1. Συστήματα 2.Στίγμα 3.Αίμα και σπέρμα 4.Ζωζώ 5.Ο σαλταπήδας 6.Σκληρές λέξεις 7.Γιατί 8. Όταν σβήνουν τ' αστρα 9.Μαύρα Σπόρια
10. Ρουφιάνοι 11.Όσα χρόνια και αν περάσουν 12.Λιμάνι 13.Ουισκι για μένα 14.Αλίκη 15.Κίνδυνος 16.Μοναξιά 17.Βολτίτσα
7'' single: 1. Μετανιωμένος 2.Ρόζα 3.Μονοτονία 4.Σ' αυτή τη πόλη

Ο δίσκος θα είναι διαθέσιμος από το site της Labyrinth Of Thoughts στις 15/9

πηγή : http://www.elliniki-skini.gr

Deus Ex Machina: Νέο 7’’ και live τον Οκτώβριο!

Και τι 7''... Με «38 Χιλιοστά» από τη μία πλευρά και «Μπασταρδοκρατία» από την άλλη. Δηλαδή με δύο ιστορικά κομμάτια που συνηθίζουν να παίζουν στα live τους τα τελευταία χρόνια.

Τα «38 χιλιοστά» των Αδιέξοδο δεν μπορείς να το πεις ακριβώς διασκευή καθώς μέλη τους δημιούργησαν τους Deus στα τέλη της δεκαετίας του '80. Το ίδιο ισχύει και για την «Μπασταρδοκρατία» (σ.σ. αλήθεια, πόσο διαχρονικός και... επίκαιρος τίτλος) των Γενιά του Χάους, αφού το παρελθόν επίσης τους συνδέει με τους Deus.

Πρακτικά, αυτή θα είναι η πρώτη κυκλοφορία των Deus Ex Machina με ελληνικό στίχο και το 7'' θα είναι το δεύτερο που κυκλοφορούν μετά το ιστορικό "Execute/Iraq 'n' Roll" από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Το δισκάκι θα κυκλοφορήσει μέσα Οκτώβρη από τη Lab Records, η οποία στις 22 Οκτωβρίου θα πραγματοποιήσει και live στο An Club στο οποίο θα εμφανιστούν εκτός από τους Deus, οι Raindogs και οι Dive, των οποίων τα νέα άλμπουμ ήδη κυκλοφορούν από την ίδια εταιρεία.

Εδώ τα «38 Χιλιοστά» από την εμφάνισή τους στο An το 2009 για τα 20 χρόνια της μπάντας

πηγή : http://www.elliniki-skini.gr

Κυκλοφορεί σε LP η πρώτη κασέτα των Moot Point

Moot Point «Ποντικοφάρμακο»

Πέρασαν 25 χρόνια από την πρώτη κασέτα των Moot Point με τίτλο “Yeah!(Gonna blast ya fulla lead)” μέχρι να βρει τον δρόμο της στα μαύρα αυλάκια μιας έκδοσης σε βινύλιο.

Μέσα από την συνεργασία της Wipe Out Records και της B-otherSide Records η κυκλοφορία αυτή έρχεται ξανά στο φως, παρουσιάζοντας ένα συγκρότημα-σταθμό για την μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης, το οποίο πάντρεψε ιδανικά τον πρωτόλειο punk ήχο με τις garage καταβολές τους, ενώ οι στίχοι τους ακροβατούν ανάμεσα στην κοινωνική ευαισθησία και την απίστευτη αίσθηση του χιούμορ που το διαπερνά από την αρχή μέχρι το τέλος.

Η έκδοση περιλαμβάνει 17 τραγούδια και όλο το εικαστικό της μέρος δημιουργήθηκε από την Λία Γιόκα (φωνή & πλήκτρα των Moot Point) ειδικά για την έκδοση αυτή. Η κυκλοφορία έχει γίνει σε περιορισμένη έκδοση από 240 αριθμημένες κόπιες οι οποίες περιλαμβάνουν ένα ένθετο που περιέχει φωτογραφίες και υλικό της μπάντας καθώς και τους στίχους των τραγουδιών.

Ημέρα κυκλοφορίας 20 Σεπτεμβρίου.

πηγή :http://www.mic.gr/news.asp?id=37792

Συνέντευξη STRESS: «Μέσα από το punk έβγαινε κάτι ζωντανό και αυθόρμητο»

Η χαρά μας είναι διπλή που φιλοξενούμε τη συνέντευξη της ιστορικής –πια- πανκ μπάντας των Stress. Αφενός γιατί αυτή την έκανε ένας δεκαεφτάχρονος φαν τους, ο Διαμαντής Λαΐνης, που δεν είχε γεννηθεί όταν οι Stress έπαιζαν και που δείχνει πόσο επίκαιρος είναι και σήμερα ο ήχος και ο στίχος τους στις νεότερες γενιές.

Επίσης, οι Stress μας λένε ότι σχεδιάζουν την επανακυκλοφορία του σπανιότατου LP τους, ενώ στο μεταξύ μαθαίνουμε ότι πρόκειται να βγουν και δύο 45αρια (500 αριθμημένες κόπιες το καθένα) με ανέκδοτες versions και ανέκδοτα τραγούδια τους.

Διαβάστε ακόμα τι λένε οι Stress για το ξεκίνημά τους, για τις φιλίες τους με τις άλλες μπάντες και τους καλλιτέχνες της δεκαετίας του '80, για τις επεισοδιακές εμφανίσεις τους και για τη γέννηση της πανκ σκηνής στην Ελλάδα. Μιλούν ο Λούης και ο Γιάννης Π., «κάποιοι παλιοί αγανακτισμένοι» όπως επισημαίνει και ο Διαμαντής.

Συνέντευξη με τους Indico

«Όλα γι’ αυτή αγάπη και μίσος όλα γι’ αυτή το τέλος είναι ίσως…» μας τραγουδούν οι Indico για την σημαία. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε στην Αθήνα και η μουσική τους είναι ένα κράμα punk/rock με metal στοιχεία και γενικά επηρεασμένη από πολλά είδη μουσικής. Όντας ανεξάρτητοι και αυτοοραγνωμένοι προσπαθούν να διαταράξουν τους καρδιακούς μας ρυθμούς, να μας προβληματίσουν αλλά και να μας δραστηριοποιήσουν. Το 2008 κυκλοφόρησαν την πρώτη τους D.I.Y. δουλειά με 5 τραγούδια. Ύστερα από 2 χρόνια επανέρχονται δυναμικά με νέο demo στα σκαριά..

GREEK PUNK

When it comes to greek punk in the 80s there is no fun. Things are dead serious. In contrast to the famous scenes of britain and usa, greek punk encompasses everything that punk was supposed to be in the first place. Indeed the early greek punk scene is characterised by all the integrity and sense of purpose that punk stands for. That scene (early 80s) can only be related to the anarcho punk scene in Britain and the Dead Kennedys in the USA. While young british and americans were busy criticising Thatcher and Reagan, young greeks who had just come out of a seven year old dictatorhip and were returning into a corrupt democracy, infested with the same elites that always ruled that place, and had not only no idea on how to help this place but clearly no intention whatsoever.
If there exists a theory whereby the image of popular culture is indicative of the social condition of a country, then if we examine three punk scenes, the greek – the british – the californian, we can make the following observations and, accordingly, come to the following conclusions. In greece, all punk bands are miserable, disappointed of everything, hateful. In britain, there are some bands that are similar to the greek bands (crass,conflict, subhumans, a huge underground scene), many punk bands which occasionally have some social concerns (the clash, stiff little fingers, adverts,…) and many bands which are drunken wrecks (GBH, anti-nowhere league, exploited, …). In california, there are no bands in the first category, except maybe Bad Religion who have thoughtful lyrics and express genuine social dysphoria, or Agent Orange. All other bands live in their own personal world of suburbia whose main problem are their parents, who don’t know what to do with their money and argue with their children because of their low grades. Occasionaly some express some social concerns but mainly they talk about skates and bad parents (see, D.I. “no moms”, Descendents “parents”). From the above one could come to the conclusion that greek society is the most shitty of all.

> In greece, we are talking about a deeply depressed and alienated society. Since democracy has been established, greece leaped from being poor and miserable to being somewhat rich and miserable. It suddenly espoused the american way of life, without being prepared to do that. When you present the potential for fast wealth to a country that have always been deprived, it will grab it and put everything else aside. When you are starving you envy what your neighbour has. When you have been backstabbed so many times from friends and enemies (indigenous and foreign) in the past, you do not have trust. When you are used in having nothing and the chance appears to have everything , you have no feelings of altruism. This is the face of Greece today: rich on consumer products, stupid, untrustful, selfish, corrupt. Alienated. However, the period this started to materialise was the early 80s. Greece had all the criteria to become what it is today (all the forementioned) when it fully entered the capitalist world.
In this context the first punk groups emerged. I am not familiar with the whole punk history of greece, since I was a kid during that period, so I will just refer to some of the most important bands. Genia tou Haous (chaos generation), Adiexodo (dead end), EX-Humans, Stress, Anti, Trypes (holes).

Genia tou Haous has been the most important band in Greece, because it had an original sound that distanced it from all other bands. They were born in 1982 and died in 1989. In this period they released two extraordinarily perfect albums and a split with Adiexodo. I also have some demos of the band but I do not know whether they were officially released. Even though in their first appearances their influences have been crystal clear (the song “mpastardokratia” (bastardocracy) has the exact same riff and rhythm as Adicts’ “Easy way out”), their first eponymous album is more musical than any other punk album of the time. Each song is dressed in intricate orchestrations and a pessimistic atmosphere. The song lyrics refer to desolation, desperation, drug adiction and alienation. Out of their demos, the song “isovia monoi” (isolated for life) is a beautiful poem about the loneliness experienced by people who comprehend the vanity and ugliness of the world as it is and refuse to conform with it. The first album is one of the best albums in punk ever. Of course, since lyrics are in greek it is unknown to the rest of the world. Songs like “psihres toxines” and “ta parasima tou paradisou” are some of the most important songs ever written. Songs, not punk songs. Their second and final album (Requiem) contains more simplistic but, nevertheless, shattering compositions. In a recent interview, one of the band’s members T. Iliakopoulos believes that their break up in 1989 was a decent thing to do inside an indiferent scene and sees the recent revival of punk as a well-orchestrated farce of multinational corporations (read interview here) and a new attempt to turn punk into a trend and “steal its sting” as CRASS would say!

Adieksodo is another great band from the early eighties with a singer the punk scene has never seen before. The sound is more typical punk sound and I can trace influences from bands like TSOL, Social Distortion or other american bands (in songs like “Diprosopa Sistimata” and especially “Exakrivosi Stihion”). The band’s sound is extremely raw and violent and certainly more brutal than any other band of the time, not only in greece. They were formed in 1983 and broke up in 1986 after the release of their masterpiece “38 hiliosta” (38 milimeters). Musically they are raw and angry with no melody at all. Lyrically they are about police violence, they attack institutions like family and church, criticism on partisanship and youth especially against communist youth. The song “38 hiliosta” is a devastating song which could only be writen by a greek band and talks about the murder ot anarchists by the police and the the orchestrated hypocrisy of the media and the greek justice system. Other impressive songs are “diprosopa systimata” (two-faced systems), “kommatiko mantri”, “Vyzantino”…
Stress was the last of the three greater athenian greek bands. Formed in 1981 they released their one and only album, stress-10

“O ihos tis anasfalias” (the sound of insecurity) in 1985. Their sound, compared to Genia tou haous and Adieksodo, is a more typical punk sound. They have more high-pitched vocals, more prime sound and are considerably faster. However, like all other greek punk bands, influences from british bands like “the adicts” are ubiguitus. The song “1984 (para kati)” is again extremely similar to “Easy way out”. Their most famous song is “Leros“, which is about the aegean island’s mental institution were human rights violation was the eveyday routine. Some of the members moved on to form Panx Romana after the band broke up.

EX-Humans was a band with a more straight forward hardcore-punk sound. Their album “Anofeli epiviosi” (futile survival, 1984), has in my opinion some of the best music in the old punk scene. However, the vocals sound lifeless on some tracks and tend to overshadow the brilliance of this album (this is a personal observation, however, and anyway punk was never meant to be about beauty). Now that I come to think of it it is pretty “punk” that the vocals sound the way they do. Here one of the hymns in greek punk music is included, the song “pote xana” (never again). The alteration in the end of “Se ida na klais”(I saw you cry), a fantastic song, is phenomenal and I don’t think I have heard similar in my life! Songs deal with war, enlistment and despair but also hope (in songs like “to dihty” (the net) and “ex-humans”).
ANTI is the strangest of all greek punk bands because instead of guitars they have keyboards and instead of drums a drum-machine. The band had definetely the most ironic and sarcastic lyrics ever written. Their sole official release came many years after their formation, in 1990.

The band has its own personality which was, nevertheless, influenced by the punk and new wave scene. Many songs are tragic and sound like recurring nightmares. Other songs sound like a guilty conscience. All of the songs are critical of the state power. Both lyrically and musically Anti were ahed of their time. Every single song has a remarkable structure with one briliant melody being succeeded by another even better, and so on. The lyrics in every single song, especially in their 1990 album, are sociological diatribes. A unique band indeed.
Trypes was a briliant band with a post-punk sound. In contrast to the forementioned bands, trypes enjoyed mainstream success and their career lasted until 1999. This can be attributed firstly, to employing a less offensive and threatening attitude towards the state and secondly, to the fact that their sound was more conventional and easy listening. That said, I do not imply that they were less aware of the abjection of tr2

greek society or that they were less critical, just that they did not do it in an overt way. Musically, especially in their eponymous album, they sound like early ‘Gang of Four’ (e.g. compare “taxidiara psihi” with “damaged goods”). Gradually they shaped their own style and all their susequent records are among the best albums of greek rock music. They released the eponymous album in 1985, “Party ston 13o orofo” (party at the 13th floor) in 1987, “ston paradiso“

(in paradise” in 1990, “9 pliromena tragoudia” (9 paid songs) in 1993, “kefali gemato hrysafi” (head full of gold) in 1996 and “mes’ti nyhta ton allon” (into the night of others) in 1999, one better than the other. Their lyrics have always been mostly poetic and deal with love, loneliness, death, the downfall of greek society and art and established institutions. Their guitarist (Babis Papadopoulos) and Bassist (Giorgos Karras) have decorated each song with the most clever and beautiful orchestrations. The singer (Giannis Aggelakas) has one of the most distinct voices and singing styles ever. Every record deserves a separate reference. Maybe some other time.
I finish this post with some lyrics from Genia tou Haous first album, which summarise the concerns of a whole scene. Those speaking greek will appreciate them more. The translation, admittedly, fails to capture the quality and desperation of the original:

“Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός,

ίσως οχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία ίσως οχι ο στρατός…

ίσως, ο μεγαλύτερος εχθρός,

να ‘ναι η φρικτή ασημαντότητα, που χαρακώνει τη ζωή σου,

να ‘ναι η φρικτή ασημαντότητα, στην αποξένωση της μεγαλούπολης…” (Γενιά του Χαους)

(translation) Maybe the cop is not the only enemy, maybe not the authority, the unemployment, the schools, maybe not the army…maybe, the greatest enemy, is the horrible insignificance, that scars your life, the horrible insignificance, in the alienation of the city. (Chaos Generation)